თანამედროვე კინოში ბიბლიური პარალელები არცთუ ისე იშვიათი რამაა, მაგრამ ის, რასაც “დედაში” ვხედავთ უბრალო პარალელზე გაცილებით მეტია. დარენ არონოვსკი თავის კინო-სურათში მთლიანი ბიბლიური სიუჟეტის გადათამაშებას ცდილობს და არც სოციალური კომენტარებისგან იკავებს თავს. “დედა” გაჯერებულია მეტაფორებით, თუმცა მათ გასაშიფრად მცირედი დაკვირვებაც საკმარია. დროა, შევეშვათ ზოგად მსჯელობას და კონკრეტულ მაგალითებზე გადავიდეთ.

პირველივე კადრებიდან ფილმი საინტერესოდ ვითარდება და დასასრულამდე არ გაძლევს იმის შესაძლელობას, რომ ამოვისუნთქოთ და რაიმე გავაანალიზოთ, მაგრამ რეჟისორი ფილმის მიმდინარეობისას გვიტოვებს მცირე მინიშნებებს, რომელიც ,,გასაღები" ხდება მთავარი აზრის და იდეის..