მე კი ვიწვი სიყვარულით,
ჩემ კი გულს...
მე, როგორც ცეცხლში ვწვავდე
ჩემი სული,
შვებას ითხოვდეს
მაგრამ ღამე გრძელს
მხოლოდ სევდა მოჰქონდეს.
მიდის წუთები,
დღე-ნათელი არ დგება,
სანამ ის ჩემს წინ არი
და არ წარდგება.
იწვის მიწა ჩემი,
და გულს ჩემს,
უშველის მხოლოდ წყალი
მხოლოდ ჩემი სიყვარული არი მარჩენალი.
ო, რატომ
სამღერად ვიშვი
მისთვის
ვინც არ გამოდის
აივანზეც კი?
იწვის მთვარე ცაზე-
მე - სიყვარულისგან ვიწვი.
საკუთარ გულს მე ვწვავდე
ცეცხლში თითქოს და…
