თუ დედამიწაზე რაიმეს შეიძლება წმინდა ეწოდოს ეს სიყვარულია. სულიერების ამაღლება ადამიანის დანიშნულებაა, რომელსაც ღმერთთან მიახლოებითა და ღვთის ხატის არებობის შეგრძნებით ვცდილობთ. ერთადერთი კი რაც ამას გვაგრძნობინებს არაამქვეყნიური, ზეციური სიყვარულია, გრძნობა რომელიც ადამის ცოდვით მკრთალ ბუნებას ძლევამოსილად გარდაგვისახავს. ის იმდენად გვათრობს და გვაგრძნობინებს კავშირს ცასა და მიწას შორის, მის გარეშე სიცოცხლეც ვერ წარმოგვიდგენია და ავტორის მსგავსად მზად ვართ(რასაც, მიმართვითა და მეტაფორით გვაჩვენებს), მის გამო სიცოცხლეც კი გავწიროთ:
,,შენ, სიყვარულო, ცისა და ქვეყნის
|